Aftellen

Nog twee weken tot de verkiezingen maar morgen is de laatste dag dat de stemkaarten op de ambassade kunnen worden ingeleverd. Daarna moeten ze naar Den Haag of via een volmacht. Er is dus nog tijd om ons te oriënteren en de laatste argumenten uit te wisselen, of om anderen te overtuigen ook te stemmen voor de rechtstaat, grotere gelijkheid, en een duurzame wereld.

De campagne brengt ons tot nog toe gemengde berichten. Asscher hamert op eerlijker werk, het voorkomen van schijnconstructies in Europa en kwam over als de volwassene in het debat afgelopen zondag. Dijsselbloem heeft aan de ene kant de lijn Paul Tang gepromoot en wil actief belastingparadijzen (waaronder Nederland) aan banden leggen maar is tegelijk Jesse Klaver aan het pesten dat hij een te radicale vergroeningsagenda doorvoert. Verder lijken Europa en de Wereld vooral als excuus te worden gebruikt voor de problemen in Nederland krijgen we niet de grondige analyse die we verdienen, over hoe Nederland afhankelijk is van krachten buiten de landsgrenzen.

De middenpartijen – waaronder ook de PvdA en GroenLinks vrees ik – lijken in Nederland  nog steeds een ‘business as usual’ aanpak te volgen. Ze mijden risico, grote gebaren en vergezichten, en richten zich op behouden van wat we kennen in plaats van een nieuwe aanpak voor te stellen voor nieuwe problemen. Dus wordt de publicatie van de doorrekening van de verkiezingsprogramma’s door het CPB weer aangegrepen voor een potje jijbakken en zelfverheerlijking, begint Buma weer flink de moraalridder uit te hangen, en zoeken de extremen elkaar (Denk, PVV) op in de hoop een lekker conflict op te kunnen kloppen.

We zullen zien hoe dit electoraal uitpakt dit keer. Risico mijden heeft Clinton flink opgebroken maar misschien is de kiezer geschrokken van Trump of merkt zij inmiddels weer iets van de economische groei, misschien zitten de peilingen er naast en gaan het CDA en de PvdA nog flink stijgen, misschien komen Forum voor Democratie, de Piratenpartij, Artikel 1, Denk en de Partij voor de Dieren, niet verder dan een enkele zetel. Maar zelfs dan is het een achterhoedegevecht vrees ik. Want terwijl we in Nederland nog een zandzak op de dijk gooien, woedt er in Brussel en de hoofdsteden van Europa een oorlog om de toekomst van de Unie tussen de Commissie en de nationale regeringen, en weigert een groeiende groep van zowel progressieven als nationalisten zich nog langer neer te leggen bij de politiek van incrementele verandering.

In Brussel hebben we deze en andere dringende zaken in diverse constellaties besproken de afgelopen maanden. Op 11 januari was er een drukbezocht debat over Turkije met Kati Piri, georganiseerd door de Eurodelegatie en de afdeling. Op 24 januari was Mirthe Biemans, nummer 30 op de PvdA lijst, onze vertegenwoordiger in het verkiezingsdebat van Nederlandse partijen in Brussel. De nieuwjaarsborrel van PvdA Brussel en onze Eurodelegatie werd op 1 februari gehouden samen met die van GroenLinks, tot grote tevredenheid van beide kanten. Zie de vrolijke foto hieronder. Twee weken later werd op 10 februari nog een verkiezingsdebat gehouden, ditmaal met de socialistische zusterpartijen in Brussel, waar Marit Maij onze afgevaardigde was. En nu dus volgende week nog een verkiezingscafé.

Daarnaast heeft de afdeling intensieve contacten onderhouden met diverse afdelingen in Nederland, met andere linkse initiatieven zoals DiEM25, PositiefLinks en Progressives in BXL, en maken leden van het afdelingsbestuur onderdeel uit van werkgroepen over democratische vernieuwing en communicatie in de PvdA. Er zijn moties ingediend en voor die moties gelobbyd op het congres (allen aangenomen) en we zijn alweer de Politieke Ledenraad van na de verkiezingen aan het voorbereiden. En we halen de banden verder aan met GroenLinks.

Allemaal met het doel om de verschillen tussen Labour, Socialist, Green en Progressive, tussen partijen, bewegingen, afdelingen en de partijleiding, tussen politici en activisten en tussen kiezers en verkozenen, te verkleinen. Verschillen die futiel zijn in het aangezicht van de huidige en aanstaande bedreigingen van onze rechtstaat. Laten we dus over twee weken iedereen oproepen te gaan stemmen op een partij die behoorlijk is, sociaal en rechtvaardig, zelfs als we haar zo nu en dan te behoudzuchtig vinden. En laten we volgende week er nog een keer over spreken, onder het genot van een glas of twee.

Hopelijk tot dan.

Wouter de Iongh, Afdelingsvoorzitter