Congresverslag van de voorzitter
Wij kunnen terugzien op een voor de afdeling goed verlopen Congres. Dat was mede te danken aan een prima voorbereiding, door bestuursleden en andere afdelingsgenoten. Dank daarvoor, speciaal aan Wouter, Daphne, Lisanne, Louis, die, naast mijzelf, deel uitmaakten van de delegatie terwijl Dolf Pleijter zich zaterdag als gewoon lid bij ons voegde.
De belangrijkste resultaten van het Congres zet ik nog even op een rij.
Op programmatisch gebied waren in de eerste amenderingsronde al vele van onze amendementen overgenomen. Daarmee was onze belangrijkste doelstelling voorafgaand aan het Congres gehaald. Tijdens het congres zelf werden nog nauwelijks amendementen aangenomen. De positie van het Partijbestuur lag vast en de onderhandelingsruimte was minimaal.
De delegatieleden hebben de verschillende amendementen, die het Partij Bestuur had afgewezen, niettemin met verve verdedigd en dat leverde nog een aantal keren applaus op van het Congres en – andermaal – wat naamsbekendheid van onze Brusselse afdeling.
In de algemene ronde van het Congres sprak ikzelf over de noodzaak tot politisering van de campagne, over de externe agenda van de EU en over versterking van duurzaamheid daarbinnen. Dat leverde bijval van het Congres en ondersteuning door Kamerlid Marrit May op, maar het leidde niet tot meer Europa in de speech van PvdA voorzitter Spekman of partijleider Samson. De meeste aandacht ging toch naar de gemeenteraadsverkiezingen en de nationale agenda. Dat was een gemiste kans.
Bij de behandeling van de verschillende amendementen was er een heldere, solide interventie van Wouter t.a.v. het naar de EU laten vloeien van de opbrengsten van de Europese financiele transactie belasting. Het desbetreffende amendement werd afgewezen onder verwijzing naar de noodzaak om de EU begroting in omvang terug te dringen en niet te laten groeien met extra inkomsten. Ook werd verwezen naar het feit dat de lidstaten zelf greep moeten houden op de inkomsten van de EU. Een voorbereidende discussie tussen Wouter en Hans enerzijds en Kamerlid Henk Nijboer anderzijds leverde geen verandering van standpunt van Kamerfractie of Partijbestuur op.
Lisanne sprak bij ons amendement over het opleggen van de eis voor werknemers uit andere lidstaten om de lokale taal te leren. ‘In strijd met het verdrag en niet bevorderlijk voor het vergroten van mogelijkheden om in andere landen te werken, juist ook voor de mensen met minder hoge opleidingen’. Lisanne’s argumentatie werd gevolgd door andere sprekers en leidde in the end tot een aanpassing van de tekst van het verkiezingsprogramma. De eis tot het leren van de taal werd geschrapt, wel werd vastgelegd dat Europese regelingen zouden moeten worden aangepast waar ze integratie niet bevorderen. Lisanne’s stond zelfverzekerd op het podium en haar bijdrage kreeg dan ook waardering van vice voorzitter Bert Otten – vorig jaar gast op onze jaarvergadering.
Daphne nam het woord bij het JS amendement om alleen verdere gaande integratie van beleid in de EU mogelijk te maken bij voldoende draagvlak. Zij argumenteerde op solide wijze dat draagvlak altijd belangrijk is en dat dat draagvlak voor de Europese integratie ook versterkt moet worden, maar dat het niet juist zou zijn voor de PvdA om alleen maar wetgeving of beleid voor te stellen als dat draagvlak er al is. B.v. bij de bankencrisis was ingrijpen en besluitvorming snel nodig en daarop volgde de steun van de Europese bevolking. Daphne’s redenering werd gevolgd door het Partijbestuur en het amendement van de JS werd dan ook afgewezen.
Niettemin blijft onze conclusie dat het moeilijk blijft om Europese inhoudelijke punten op het Congres te behandelen. De kennis van zaken in de partij is beperkt tot een paar specialisten. Daarnaast blijft de partij beducht als te pro-Europees te boek te staan. Zeker, de lijsttrekkers speech van Paul Taal was pro-Europees en niet defensief. Wel refereerde hij enkele keren – naar onze smaak wat al te gemakkelijk – aan Brussels bureaucratie en Brussels functionarissen die los zouden staan van de dagelijkse werkelijkheid. Dat had nu niet gehoeven.
Verder stond er op het Congresprogramma een zinnige en zeker interessante discussie over het rapport Melkert met lead auteur Ad Melkert. De voorzitters van de diverse netwerken binnen de PvdA kregen ook uitgebreid het woord – een prima idee – , evenals Agnes Jongerius (nog onwennig) en Ad Melkert zelf. In zijn inleiding zei Ad onder andere dat de Partij – inclusief hijzelf – zich in het verleden tezeer had blindgestaard op de noodzaak van meer marktwerking. Ook hield hij een sterk pleidooi voor duurzame innovatie in de (Europese) economie. Een sterk optreden dat bovendien de terugkeer van de verloren zoon in de PvdA markeerde.
Tenslotte werd de PvdA kandidatenlijst voor de Europese verkiezingen door het Congres besproken en vastgesteld. Wouter sprak daarbij in een prima bijdrage in de algemene ronde zijn waardering uit voor het feit dat vele Brusselse afdelingsgenoten een plaats op de lijst hadden gekregen. Tegelijkertijd betreurde hij het dat een echte duurzaamheidskandidaat pas op plaats 16 in de persoon van Louis Meuleman op de lijst verschijnt. Verder sprak Wouter namens de afdeling waardering uit over de ijzersterke campagne van ons mede afdelingslid Bernard Naron. Het Congres beloonde Wouter’s interventie met applaus.
Vervolgens werd de lijst conform het voorstel van de Commissie Cohen vastgesteld. Dat betekent dat wij in het bijzonder Paul Sneijder op plaats 5, Berrnard Naron op plaats 8 en Nejra Kalkan op plaats 9 kunnen feliciteren met hun wel zeer verdienstelijke plekken op de lijst.
In de actuele moties tenslotte nam het Congres – tegen het advies van het Partij Bestuur in – een motie aan over het terugdringen van vuurwerkoverlast Het Partijbestuur beargumenteerde dat de individuele vrijheid van mensen om vuurwerk af te steken niet mocht worden ingeperkt. Maar het Congres oordeelde – met steun van onze afdeling – anders.
In de borrel, die na afloop plaatsvond, spraken wij nog met verschillende bewindslieden. Jeroen Dijselbloem bevestigde andermaal zijn beschikbaarheid om naar de afdeling te komen. Verder maakten wij kennis met de verschillende kandidaten op de lijst, zoals Paul Tang, Agnes Jongerius, Kati Piri en Michiel Emmelkamp.
Kortom, een verdienstelijk resultaat voor de afdeling, een goede basis voor een stevige pro-Europese campagne en de opdracht om er in de komende maanden in de gemeente en in Europa tegenaan te gaan.
