1 mei in België en Nederland

Komt het door de ontzuiling? Door een gebrek aan oude socialistische beginselen in ons maatschappelijk DNA? Of gewoon omdat het een dag is die altijd wat onhandig tussen de nationale feestdag en de Bevrijdingsdag is ingeklemd? Wat het antwoord ook is, in Nederland heeft 1 mei nooit de status gehad die het in België heeft.

In België is 1 mei een vrije dag, in Nederland is het vooral een dag voor partijgangers en nostalgici. In België spreekt men dan ook van het ‘feest van de arbeid’, in Nederland is het tot voor kort de dag geweest waar men de roes van Koninginnedag uitslaapt.

Onze Partij van de Arbeid doet een waardevolle poging het feest nieuw leven in te blazen door een ‘festival van de arbeid’ te organiseren in Utrecht. Zoals Lara hierboven al schreef is het evenement goed verzorgd, en inhoudelijk interessant bovendien, maar blijkt vooral een samenscholing van het gestaalde kader. Het feit dat het festival plaatsvindt in een woonwijk, op twintig minuten lopen van het dichtstbijzijnde station, maakt de toegankelijkheid er niet hoger op.

In België wordt dat anders aangepakt. De 1 Mei-viering op het Sint-Katelijnenplein, georganiseerd door een aantal Europese sociaal-democratische partijen waaronder de PvdA, is slechts één van de gelegenheden waar het feest van de arbeid laagdrempelig kan worden gevierd. Een openluchtbarbecue op een centraal plein, een fris Franstalig hiphopensemble en een grote hoeveelheid kraampjes met quizzen en spellen zorgt dat een veel bredere groep dan de geharnaste sociaal-democraten de weg naar de viering vindt.

En hoe zit het dan met inhoud? De verontwaardiging? De notie dat we de wereld willen veranderen en dat we haast hebben? Die notie wordt in België bewaard voor een andere dag. Want 1 mei is een Feest van de Arbeid, een feest voor iedereen. Van die aanstekelijkheid kan onze onder druk staande Nederlandse beweging wel wat leren.