Het Festival van de Arbeid

Op 30 april vierden we een feestje: dat van het 70 jarig bestaan van de partij. In Zuilen, een (ex) probleemwijk waar het na jaren van hoge werkloosheid nu wat beter lijkt te gaan.

Het Festival van de Arbeid was groots aangekondigd en kosten nog moeite waren gespaard. Op 3 locaties vlak bij elkaar vonden verschillende evenementen plaats. Een greep: de uitreiking van de Banning prijs voor politieke essays door Agnes Jongerius, een zaalgesprek over feminisme (“Feminisme, maar dan leuk”), een Wielrenclinic van oud profwielrenner Jeroen Blijlevens, een workshop ethisch hacken en een meet & greet met Tweede-Kamerleden.

Ikzelf ging naar de workshop Activisme Werkt!, alwaar twee jonge meiden van de FNV ons uitlegden hoe hun recente campagne voor de afschaffing van jeugdloon vruchten had afgeworpen. Ze legden uit dat een campagne doorgaans beter positief dan negatief van toon kan zijn, dat timing enorm belangrijk is, dat je je publiek moet kennen en dat je altijd constructief moet blijven. Activisme lijkt eigenlijk gewoon enorm op lobbyen in Brussel.

Hoewel de meiden een goed verhaal hadden en een strakke presentatie, waren er niet veel mensen bij de workshop. Ook bij de popquiz, waar ik later was (met knipoog-antwoorden als ‘Kiss from a Rose’ en ‘Working 9 to 5’) liep het niet storm. Om maar niet te spreken van het optreden van een goede, onbekende band uit Utrecht – die helaas voor een leeg zaaltje stond te spelen.

Een beetje een aarzelend feestje al met al. Met een lagere opkomst dan verwacht, vermoed ik. Gelukkig bleef een artikel in de Volkskrant over politieke apathie en de dood van het partijlidmaatschap uit. Wel kwam er een artikel in de NRC te staan over ‘gesteggel’ op het feest over het leiderschap van Samsom. Daar had ik dan weer niks van gemerkt.